Άρθρο στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής»
Αντί για τις γνωστές μεγαλεπήβολες αφηγήσεις, για τις μεγάλες υποσχέσεις μετασχηματισμού του μέλλοντος και της ιστορίας, στην Αθήνα θέσαμε στο επίκεντρο της πολιτικής πράξης την καθημερινότητα.
Οι πρακτικές της καθημερινής ζωής, σε αντίθεση με πολλές εδραιωμένες απόψεις, δεν είναι το «τετριμμένο», το «ασήμαντο», το μη «αυθεντικό», αλλά είναι η «πραγματική ζωή», το «εδώ και τώρα», είναι κάτι χειροπιαστό.
Οι πόλεις, οι γειτονιές, ο θεσμός της αυτοδιοίκησης, αποτελούν έναν προνομιακό χώρο για την κεντροαριστερά και για ευρύτερες συγκλίσεις που ξεπερνούν τα κομματικά σύνορα.
Είναι το πεδίο που μπορούν να συναντηθούν και να συνεργαστούν πολλές και διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες, που μπορούν να συναντηθούν προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις με μικρές ή και μεγαλύτερες διαφορές στην κεντρική πολιτική σκηνή, δοκιμάζοντας στην πράξη τις ιδέες τους. Αυτή η πορεία συγκλίσεων και συνεργασιών, με άξονα τα προβλήματα των δημοτών και με τη συμμετοχή τους, δοκιμάστηκε στην πράξη στην Αθήνα, εγκρίθηκε από τους πολίτες και αποτελεί οδηγό σε κάθε ενέργεια. Το ίδιο άλλωστε επιχειρώ σήμερα και στην Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), όπου ηγούμαι ενός ψηφοδελτίου πέρα από στενές κομματικές λογικές, που ενώνει ευρύτερες δυνάμεις.
Στη σύντομη πορεία μου στον θεσμό έχει αποκαλυφθεί ένας μύθος.
Ο μύθος είναι ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση, θολώνει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του προοδευτικού και του συντηρητικού. Αυτή είναι μια λάθος άποψη.
Γιατί είναι βαθιά προοδευτική αντίληψη να επιλέγεις για την πόλη σου τις εκτεταμένες δενδροφυτεύσεις κόντρα στην πρακτική της τσιμεντοποίησης και τον σχεδιασμό έργων που «ξεχνούν» ότι πλέον οι πόλεις αναπτύσσονται σε συνθήκες κλιματικής κρίσης. Είναι βαθιά προοδευτική αντίληψη να επιλέγεις να φωτίσεις και να ζωντανέψεις γειτονιές που είχαν ξεχαστεί για χρόνια. Είναι βαθιά προοδευτική αντίληψη να αναπλάθεις περιοχές σε συνεννόηση με τους κατοίκους, που ήταν πεδίο συγκρούσεων. Είναι βαθιά προοδευτική αντίληψη να προστατεύεις τον δημόσιο χώρο απέναντι σε αντιλήψεις «ωχαδελφισμού», όπως είναι η παράνομη στάθμευση, και απέναντι σε αντιλήψεις «αυθαίρετου ιδιοκτήτη της πόλης», όπως είναι η ανεξέλεγκτη κατάληψη χώρων από τραπεζοκαθίσματα. Είναι βαθιά προοδευτική αντίληψη να επιλέγεις ως πρώτη σου προτεραιότητα να φτιάξεις τα σχολικά κτίρια, που τα παιδιά περνούν το 1/3 της μέρας τους.
Η ατζέντα της κεντροαριστεράς βρίσκεται σε όλα τα παραπάνω. Βρίσκεται μέσα στις πόλεις, όταν γυρίζουμε τις γειτονιές και ανακαλύπτουμε τη δυναμική που κρύβεται κάτω από τη επιφάνεια των γεγονότων. Οταν κατανοούμε πώς διαμορφώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις και οι ρυθμοί στις πόλεις, πώς θα βρούμε τα ελκυστικά στοιχεία που κρατούν τους ανθρώπους μαζί. Ο κόσμος που αναζητάμε πηγαίνει βαθιά στην ψυχή της Αθήνας και κάθε πόλης, αφήνει το αποτύπωμά του σε οικολογικούς διαδρόμους, φέρνει τη «φύση μέσα στην πόλη», εξασφαλίζοντας την κοινωνική συνοχή με συνέργειες μικρής κλίμακας «έργων», αλλά μεγάλης εμβέλειας στην «ανθρώπινη διαβίωση».
Αυτή η δυναμική μπορεί να δημιουργήσει μια κρίσιμη μάζα, ικανή να ενεργοποιήσει ευρύτερες κινήσεις συνεργασιών.
Η δύναμη είναι εδώ, μέσα στις πόλεις. Περιμένει να εκφραστεί στις κατάλληλες συνθήκες.